Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
Warrior (2011)
Ένας υπό ανάρρωση αλκοολικός πατέρας (Nick Nolte) ,ένας πρώην πεζονάυτης (Tom Hardy) και ένας δάσκαλος (Joel Edgerton) είναι τα απομεινάρια μιας διαλυμένης οικογένειας.Οι δρόμοι των τριών θα σμίξουν με αφορμή ένα τουρνουά πάλης που θα τους φέρει σε τροχιά σύγκρουσης .Ο Gavin O'Connor υπογράφει τη σκηνοθεσία και σύνυπογράφει το σενάριο.
Δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι τελικά αυτο που θέλγει το κοινό στις ταινίες πυγμαχίας.Είναι οι γροθιές και ο πυρετός της νίκης ή μήπως είναι η μοναξιά των δύο αθλητών που μάχονται μέσα στο ρίνγκ.Ο G.O'Connor φτιάχνει ένα οικογενειακό δράμα που ρίχνει τους σακατεμένους ήρωες του στο καναβάτσο,εκεί που αδελφός θα δείρει αδελφό σε έναν αγώνα με έπαθλο την ίδια τους τη λύτρωση.
Το Warrior (που θυμίζει τουλάχιστον φαινοτυπικά το περσινό The Fighter ) δεν είναι ακριβώς μια ταινία πυγμαχίας.Οι ήρωες δεν συγκρούονται στο παραδοσιακό box του Rocky Balboa.To άθλημα στο οποίο αγωνίζονται οι χαρακτήρες της ταινίας είναι το ΜΜΑ (mixed martial arts),ένα αθλημα πολύ βιαιότερο της παραδοσιακής πυγμαχίας,που μοιάζει με το δικό μας παγκράτιο.Αυτή η διαφορά κάνει το ξύλο της ταινίας θεαματικότερο.Ο φακός του O'Connor αιχμαλωτίζει με κάθε λεπτομέρεια την αμερικάνικη sport κουλτούρα και διαχειρίζεται τον φυσικό αλλά και εννοιολογικό χώρο του ρίνγκ με μαεστρία.Η παράλληλη αφήγηση,το εξαιρετικό μοντάζ και τo split screening του Warrior θα ακολουθήσει τη πορεία των δύο αδελφών προς την εκπλήρωση της δραματικής τους ανάγκης που κορυφώνεται σε μια μάχη,στην οποία και οι δύο κατέληξαν από τελείως διαφορετικές αφετηρίες.Το καλογραμμένο σενάριο φορτίζει την τελική μάχη με τέτοια συγκίνηση που κάνει την εληνορωμαική λαβή με την οποία κλειδώνει ο ένας αδελφός τον άλλο να μοιάζει με έναν σφιχτό και στοργικό ενανγκαλισμό.
Όπως κάθε boxing flick που σέβεται τον εαυτό του,έτσι και το Warrior είναι μια σπουδή χαρακτήρων περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο.Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών αναδεικνύουν στο έπακρο τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες που αποδίδονται με αφοπλιστική λεπτομέρεια,κάνοντας το θεατή κοινωνό του δράματος των ηρώων.Ο βετεράνος Nolte χαρίζει μια απο τις καλύτερες ερμηνείες της ύστερης καρριέρας του υποδιόμενος έναν μετανιωμένο πατέρα του οποίου οι αμαρτίες βαραίνουν τους γιούς του.Όποιος λάτρεψε τον Hardy του Bronson ,θα τον απολάυσει πάλι σε έναν σκληρό ρόλο ενσαρκώνοντας την αρχετυπική φιγούρα του μαχητή,που το σενάριο τον παραλληλίζει με τον μυθικό παλαιστή Θεαγένη (Θεαγένης ο Θάσιος).
Χωρίς να είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο,το αθεράπευτα αμερικάνικο Warrior (που φλερτάρει σε σημεία με το μελόδραμα) συγκινεί και συναρπάζει το θεατή.Αν το Rocky είναι ακόμα ο πρωταθλητής των boxing movies τότε το Warrior είναι ο διεκδικητής του τίτλου.
Δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι τελικά αυτο που θέλγει το κοινό στις ταινίες πυγμαχίας.Είναι οι γροθιές και ο πυρετός της νίκης ή μήπως είναι η μοναξιά των δύο αθλητών που μάχονται μέσα στο ρίνγκ.Ο G.O'Connor φτιάχνει ένα οικογενειακό δράμα που ρίχνει τους σακατεμένους ήρωες του στο καναβάτσο,εκεί που αδελφός θα δείρει αδελφό σε έναν αγώνα με έπαθλο την ίδια τους τη λύτρωση.
Το Warrior (που θυμίζει τουλάχιστον φαινοτυπικά το περσινό The Fighter ) δεν είναι ακριβώς μια ταινία πυγμαχίας.Οι ήρωες δεν συγκρούονται στο παραδοσιακό box του Rocky Balboa.To άθλημα στο οποίο αγωνίζονται οι χαρακτήρες της ταινίας είναι το ΜΜΑ (mixed martial arts),ένα αθλημα πολύ βιαιότερο της παραδοσιακής πυγμαχίας,που μοιάζει με το δικό μας παγκράτιο.Αυτή η διαφορά κάνει το ξύλο της ταινίας θεαματικότερο.Ο φακός του O'Connor αιχμαλωτίζει με κάθε λεπτομέρεια την αμερικάνικη sport κουλτούρα και διαχειρίζεται τον φυσικό αλλά και εννοιολογικό χώρο του ρίνγκ με μαεστρία.Η παράλληλη αφήγηση,το εξαιρετικό μοντάζ και τo split screening του Warrior θα ακολουθήσει τη πορεία των δύο αδελφών προς την εκπλήρωση της δραματικής τους ανάγκης που κορυφώνεται σε μια μάχη,στην οποία και οι δύο κατέληξαν από τελείως διαφορετικές αφετηρίες.Το καλογραμμένο σενάριο φορτίζει την τελική μάχη με τέτοια συγκίνηση που κάνει την εληνορωμαική λαβή με την οποία κλειδώνει ο ένας αδελφός τον άλλο να μοιάζει με έναν σφιχτό και στοργικό ενανγκαλισμό.
Όπως κάθε boxing flick που σέβεται τον εαυτό του,έτσι και το Warrior είναι μια σπουδή χαρακτήρων περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο.Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών αναδεικνύουν στο έπακρο τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες που αποδίδονται με αφοπλιστική λεπτομέρεια,κάνοντας το θεατή κοινωνό του δράματος των ηρώων.Ο βετεράνος Nolte χαρίζει μια απο τις καλύτερες ερμηνείες της ύστερης καρριέρας του υποδιόμενος έναν μετανιωμένο πατέρα του οποίου οι αμαρτίες βαραίνουν τους γιούς του.Όποιος λάτρεψε τον Hardy του Bronson ,θα τον απολάυσει πάλι σε έναν σκληρό ρόλο ενσαρκώνοντας την αρχετυπική φιγούρα του μαχητή,που το σενάριο τον παραλληλίζει με τον μυθικό παλαιστή Θεαγένη (Θεαγένης ο Θάσιος).
Χωρίς να είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο,το αθεράπευτα αμερικάνικο Warrior (που φλερτάρει σε σημεία με το μελόδραμα) συγκινεί και συναρπάζει το θεατή.Αν το Rocky είναι ακόμα ο πρωταθλητής των boxing movies τότε το Warrior είναι ο διεκδικητής του τίτλου.
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011
I.D. (1995)
Τέσσερις ασφαλίτες προσπαθούν να παρεισφρήσουν έναν σκληροπυρηνικό σύνδεσμο ποδοσφαιρικών οπαδών που σχετίζεται με το οργανωμένο έγκλημα.Ένας εξ αυτών (Reece Dinsdale) θα παθιαστεί απο την αλητεία των γηπέδων και θα ριψοκυνδινέψει να χάσει τα πάντα.Βασισμένο στην ιστορία των οπαδών της Μillwall,σκηνοθετημένο από τον Philip Davis. Το Ι.D. δεν είναι μόνο η μητέρα των ταινιών με χούλιγκανς,αλλά είναι μακράν και η καλύτερη του σπάνιου αυτού είδους.Η πιστή αναπαράσταση των Θατσερικών 80΄s και η ρεαλιστική απόδοση του αγγλικού χουλιγκανισμού είναι μόνο η επιφάνεια αυτής της φοβερά υποεκτιμημένης cult ταινίας.Bαθιά μέσα στην πλοκή του I.D.,κάπου μεταξύ του εύστοχου κοινωνικού σχόλιου που αρθρώνει και του καλοδουλεμένου character study που κάνει,κατοικεί ένα κλασσικό κινηματογραφικό μοτίβο,αυτό της ταυτότητας.
Η βίαιη (υπο)κουλτούρα της εξέδρας θα σταθεί αφορμή για τον κεντρικό χαρακτήρα να επαναπροσδιορίσει την θέση του στην κοινωνία.Ο ήρωας τις ταινίας θα προσποιηθεί κάτι που δεν είναι,θα παραλλάξει τη προσωπικότητα του ανακαλύπτοντας μια πιο αληθινή εκδοχή του εαυτού του και στο φινάλε θα απωλέσει την ταυτότητα του.Θα απεκδυθεί το ταξικό του κουστουμι,θα σταθεί στη λάθος πλευρά του νόμου και θα δεί πόσο άδικη και σκληρή μπορεί να γίνει η επιβολή του.Η ιστορία του I.D. σκιαγραφεί με έντιμο τρόπο το πορτραίτο του χουλιγκανισμού και το κριτικάρει για αυτό που πραγματικά είναι: μια γνήσια έκφραση της καταπιεσμένης ανδρικής φύσης.Η σύγκρουση του μεσαίου αστικού στοιχείου με την cockney εργατική τάξη θα αποτυπωθεί εύγλωττα κυρίως μέσα από τη σταδιακή κατάρρευση της σχέσης του πρωταγωνιστή με τη σύζυγο του.Η αίσθηση καθήκοντος του ήρωα θα φθαρεί,καθώς ο μπάτσος που κρύβει μέσα του αργοπεθαίνει (κακό ψόφο να'χει).Η μέθη της βίας,ο ηρωισμός,η συντροφικότητα και η ανάγκη να ανήκεις κάπου (όλα αναπόσπαστα κομμάτια του χουλιγκανισμού) θα γοητέυσουν τον πρωταγωνιστή και θα τον κάνουν να διαγράψει την ταυτότητα του.
Επικές σκηνές γηπεδικού τραμπουκισμού,ξύλο,αφθονα pints μπύρας με τα mates , γραφικές φιγούρες της εξέδρας και περιστατικά λιγο-πολύ γνώριμα για τους θιασωτές του χουλιγκανισμού,συμπληρώνουν την εμπειρία του I.D.Ο θεατής κατά την διάρκεια των 107 λεπτών της ταινίας δε πρόκειται να παρακολουθήσει ούτε λεπτό ποδοσφαιρικού αγώνα,οπως γίνεται συνήθως με τους χούλιγκανς.Ο φακός του σκηνοθέτη αφήνει το ποδόσφαιρο εκτός πλοκής,μάλλον για να δείξει πόσο προσχηματικά λειτουργεί αυτό σε ό,τι έχει να κάνει με το χουλιγκανισμό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)