eXistenZ (1999)

      Διασημη σχεδιαστρια παιχνιδιων εικονικης πραγματικοτητας καταδιωκεται για το τελευταιο δημιουργημα της, με μοναδικο συμπαραστατη εναν αμυητο στο κοσμο των παιχνιδιων ανδρα...

        

      Γιατι αυτη την ταινια αναμεσα απο τoσες της πλουσιας φιλμογραφιας του Cronenberg;Γιατι οχι το σχεδον κλασσικο πλεον Videodrome(1983);Ισως γιατι ειναι μια απο τις πιο αρτιες προσπαθειες αποδοσης του cyberpunk στοιχειου στο κινηματογραφο.Εκει που το Nirvana(1997) και το Johnny mnemonic του '95 (μεταφορα του ομοτιτλου βιβλιου του πατερα του cybrpunk W.Gibson) δεν τα καταφεραν,ερχεται το eXistenZ,του οποιου η υποδοχη ισως ηταν θερμοτερη αν δεν ειχε προβληθει την ιδια χρονια με το Matrix.

      Αν και ο πρωταγωνιστης ειναι ο-σταθερα ατονος-Jude Law,μας αρεσει που μια

γυναικα(J.J.Leigh) σερνει το χορο.Σαν μια αλλη Ευα, ο χαρακτηρας της Leigh ξελογιαζει τον κεντρικο ηρωα και τον παρασερνει στο κοσμο του παιχνιδιου οπου σχεδον απο την αρχη της καθοδου τους σε αυτο ειναι εμφανες οτι τα ορια μεταξυ πραγματικοτητας και παιγνιου ειναι δυσδιακριτα.Το κλασσικο σεναριακο μοτιβο που θελει εναν ηρωα να αλλαζει μεσα απο μια αναζητηση την οποια δεν εχει επιλεξει συνανταται και παλι.Ο δυστοπικος κοσμος οπου "υπαρχει" η ταινια βριθει απο εθισμενους παιχτες,εταιρικη κατασκοπια,φονταμεταλιστες πολεμιους του gaming και σχεδιαστες παιχνιδιων που τους αποδιδονται σχεδον θεικες ιδιοτητες.Μεσα στο παιχνιδι τα πραγματα δεν ειναι και πολυ διαφορετικα...ελλειψη εμπιστοσυνης,συνομωσιες και μια ζοφερη ατμοσφαιρα διακατεχει το gameplay του eXistenZ.O τροπος που παιζεται το παιχνιδι στην ταινια- σαν σεναριακο ευρημα- ειναι καταπληκτικος.Ο Cronenberg βαζει τους ηρωες του να υποδηθουν χαρακτηρες των οποιων οι πραξεις καθοδηγουνται απο παρορμισεις που το ιδιο το παιχνιδι γεννα,στερωντας τους ετσι την ελευθερια βουλησης.Το hardware του παιχνιδιου ειναι επισης ανεπαναληπτο.Αντι η "κονσολα" του eXistenZ να ειναι μια ηλεκτρονικη συσκευη οπως θα περιμεναμε ο σκηνοθετης τη θελει να ειναι ενα αμορφο γενετικα τροποποιημενο "πλασμα" που ειναι ζωντανο,μπορει να αρρωστησει ακομα και να πεθανει.Η συνδεση του χρηστη με αυτη γινεται με ενα καλωδιο/ομφαλιο λωρο προκαλωντας ενα βιομορφικο συνειρμο. Το διπολο μητερας-παιδιου εκφραζεται ως Κονσολα/φαντασια--Χρηστης/πραγματικοτητα. Καταφερνει ετσι να δωσει μια  διαφορετικη-οργανικη-διασταση στη τεχνολογια,κατι σχεδον αντιθετο με το κυβερνοπανκ δογμα που διατρεχει την ταινια.

   Σκηνοθετικα ο Cronenberg κανει κανει πολυ καλη δουλεια.Κανει χρηση σκουρων τονων για να αποδωσει το το "πραγματικο" επιπεδο της ταινιας,ενω οι σκηνες μεσα στο παιχνιδι ειναι πιο διαυγης φωτογραφικα.Το εξυπνο μονταζ ειναι αυτο που κανει τι διαφορα στις μεταβασεις απο τη πραγματικοτητα στο παιχνιδι και αντιστροφα.Πολυ καλος-οπως παντα-ο Willem Dafoe στο μικρο ρολο του ημιτρελου γκαρζιερη.

       Αρκετοι fan του Cronenberg δεν θεωρουν το eXistenZ τη καλητερη του δουλεια.Σιγουρα ομως ειναι μια πολυ ξεχωριστη ταινια, μαλλον υποεκτιμημενη και φερει ολα αυτα τα στοιχεια για τα οποια αγαπηθηκε αυτος ο παραξενος σκηνοθετης.