Ενας γαμος σε διαλυση.Ο συζυγος (Sam Neill ) επιστρεφει σπιτι του στο διχασμενο απ'το τοιχος Βερολινο για να βρει τη γυναικα του ( Isabelle Adjani) απομακρη και στα προθυρα της τρελας.Η ακατανοητη συμπεριφορα της συζυγου του και μια σειρα παραξενων γεγονοτων δειχνουν πως προκειται για κατι παραπανω απο μια απλη κριση γαμου.Σκηνοθεσια και σεναριο του λογοκριμενου στη χωρα του πολωνου Andrzej Zulawski.
Το Possesion ειναι μια πολυ προσωπικη ταινια, που φερει εντονα τη σφραγιδα του δημιουργου της.Η ματια του Zulawski ειναι αεικινητη,η καμερα σχεδον σε διαρκη κινηση παιζει με την αρχιτεκτονικη των χωρων και με το ψυχισμο των πρωταγωνιστων.Γυρισμενο στο Βερολινο την εποχη που το τοιχος χωριζε ανθρωπους και ιδεολογιες και ενω ο ιδιος ο σκηνοθετης ειχε χωρισει απ'τη γυναικα του και την πατριδα του,το Possesion εχει πολλαπλες αναγνωσεις.Η ταινια κανει ενα πολιτικο σχολιο μεσα απο την επαγγελματικη ιδιοτητα του ηρωα της(κατι μεταξυ κατασκοπου και ρουφιανου),αλλα αυτο δεν αποτελει αξονα της πλοκης και συμβαινει μαλλον για να ενδυναμωσει τη ζοφερη ατμοσφαιρα που ο Zulawski χτιζει αργα και σταθερα.Κυριως μεσα απο την εκκεντρικη και σπασμωδικη ερμηνεια των πρωταγωνιστων του (ιδιαιτερα της Adjani).
Θα ημουν επιφυλακτικος απεναντι σε καποιον που υποστηριζει οτι εχει ξεκλειδωσει ολες της πτυχες αυτης της πολυσυνθετης ταινιας.Το Possesion που ο D.Argento αποκαλεσε αριστουργημα και που οι Cronenberg και Lynch θα'θελαν πολυ να εχουν γυρισει ,απεχει αρκετα απο το παραδοσιακο Horror.H πρωτη πραξη της ταινιας σου δεινει την εντυπωση οτι παρακολουθεις ενα οικογενειακο δραμα και το μονο Horror στοιχειο που εισπραττει ο θεατης ειναι η καφκικη ατμοσφαιρα.Μονο οταν τα ατια της υστερικης συμπεριφορας της συζυγου γινονται γνωστα(?) η ταινια παιρνει τη Horror χροια της.Ο χαρακτηρας της Adjani εχει ενα νοσηρο μυστικο:γαλουχει κρυφα ενα πλασμα που βρισκεται σε μια διαδικασια μεταμορφωσης χωρις να γινεται γνωστος ο σκοπος υπαρξης του.Το μυστικο αυτο πρεπει να κρατησει κρυφο απο τον αντρα της,το παιδι της(του οποιου η δασκαλα μοιαζει απιστευτα με τη μητερα του),απο τη φιλη της και απο τον παλαβο εραστη της.Η υστερια ομως δυσκολευει το εργο της.
Η γυναικεια υστερια δειχνει να εινα ενα απο τα πιο κεντρικα θεματα του Possesion.Σ'αυτο το σημειο ισως να τεμνεται θεματικα με το Antichrist(2009) του Lars von Trier.H Αdjani στοιχειωνει το θεατη με την υπερβολικη ερμηνεια της σε πληθος σκηνων,ιδιαιτερα στη σκηνη του μετρο οπου συσπαται συγκορμη μεχρι να αποβαλλει τα σωματικα της υγρα(αιμα και ισως γαλα).Ο συζυγος ειναι απογοητευμενος και χαμενος σε μια δινη γεγονοτων προσπαθωντας να βρει μια ακρη,ενω πασχιζει να κρατησει το παιδι τους εξω απ'ολη αυτη τη παρανοια.Αναπτυσει μια τρυφερη σχεση με τη δασκαλα-σωσια της γυναικας του και μια σχεση μισους με τον εραστη της τον οποιο κατηγορει για τα παντα.Ο χαρακτηρας του Neil επλασε την εικονα της δασκαλας του γιου του καθ'εικονα και καθ'ομοιωση της γυναικας του,οπως αντιστοιχα κι αυτη επλασε το ιδιο το κακο που τη στοιχειωνει ("i'm the maker of my own evil" οπως λεει και η ιδια).Τα παντα στο Possesion δειχνουν να εχουν διπλη σημασια.Το τοιχος που χωριζει μια πολη στεκεται αλληγορικα αναμεσα στο ζευγαρι.Οι ιδιοι οι πρωταγωνιστες εχουν δυο οψεις,ενω καθε κουβεντα που ξεστομιζουν εχει διπλη αναγνωση,τοσο για το μικροκοσμο της ταινιας οσο και εξω απ'αυτον.Το ιδιο κανει ολοκληρη η ταινια σε σχεση με τον δημιουργο της και της προθεσεις του.
Λιγο πριν το τελος η δραση κορυφωνεται με εκρηξεις,πυροβολισμους και καταδιωξεις.Το φιναλε ειναι αινιγματικο και καλει το θεατη βγαλει τα δικα του συμπερασματα.Το Possesion ειναι εντονα σουρεαλιστικο,ερωτικο αλλα ταυτοχρονα πολιτικο και θρησκευτικο σε καποια σημεια.Δεν γινεται να τη δεις μια φορα,σε καμια περιπτωση.
Το Possesion ειναι μια πολυ προσωπικη ταινια, που φερει εντονα τη σφραγιδα του δημιουργου της.Η ματια του Zulawski ειναι αεικινητη,η καμερα σχεδον σε διαρκη κινηση παιζει με την αρχιτεκτονικη των χωρων και με το ψυχισμο των πρωταγωνιστων.Γυρισμενο στο Βερολινο την εποχη που το τοιχος χωριζε ανθρωπους και ιδεολογιες και ενω ο ιδιος ο σκηνοθετης ειχε χωρισει απ'τη γυναικα του και την πατριδα του,το Possesion εχει πολλαπλες αναγνωσεις.Η ταινια κανει ενα πολιτικο σχολιο μεσα απο την επαγγελματικη ιδιοτητα του ηρωα της(κατι μεταξυ κατασκοπου και ρουφιανου),αλλα αυτο δεν αποτελει αξονα της πλοκης και συμβαινει μαλλον για να ενδυναμωσει τη ζοφερη ατμοσφαιρα που ο Zulawski χτιζει αργα και σταθερα.Κυριως μεσα απο την εκκεντρικη και σπασμωδικη ερμηνεια των πρωταγωνιστων του (ιδιαιτερα της Adjani).
Θα ημουν επιφυλακτικος απεναντι σε καποιον που υποστηριζει οτι εχει ξεκλειδωσει ολες της πτυχες αυτης της πολυσυνθετης ταινιας.Το Possesion που ο D.Argento αποκαλεσε αριστουργημα και που οι Cronenberg και Lynch θα'θελαν πολυ να εχουν γυρισει ,απεχει αρκετα απο το παραδοσιακο Horror.H πρωτη πραξη της ταινιας σου δεινει την εντυπωση οτι παρακολουθεις ενα οικογενειακο δραμα και το μονο Horror στοιχειο που εισπραττει ο θεατης ειναι η καφκικη ατμοσφαιρα.Μονο οταν τα ατια της υστερικης συμπεριφορας της συζυγου γινονται γνωστα(?) η ταινια παιρνει τη Horror χροια της.Ο χαρακτηρας της Adjani εχει ενα νοσηρο μυστικο:γαλουχει κρυφα ενα πλασμα που βρισκεται σε μια διαδικασια μεταμορφωσης χωρις να γινεται γνωστος ο σκοπος υπαρξης του.Το μυστικο αυτο πρεπει να κρατησει κρυφο απο τον αντρα της,το παιδι της(του οποιου η δασκαλα μοιαζει απιστευτα με τη μητερα του),απο τη φιλη της και απο τον παλαβο εραστη της.Η υστερια ομως δυσκολευει το εργο της.
Η γυναικεια υστερια δειχνει να εινα ενα απο τα πιο κεντρικα θεματα του Possesion.Σ'αυτο το σημειο ισως να τεμνεται θεματικα με το Antichrist(2009) του Lars von Trier.H Αdjani στοιχειωνει το θεατη με την υπερβολικη ερμηνεια της σε πληθος σκηνων,ιδιαιτερα στη σκηνη του μετρο οπου συσπαται συγκορμη μεχρι να αποβαλλει τα σωματικα της υγρα(αιμα και ισως γαλα).Ο συζυγος ειναι απογοητευμενος και χαμενος σε μια δινη γεγονοτων προσπαθωντας να βρει μια ακρη,ενω πασχιζει να κρατησει το παιδι τους εξω απ'ολη αυτη τη παρανοια.Αναπτυσει μια τρυφερη σχεση με τη δασκαλα-σωσια της γυναικας του και μια σχεση μισους με τον εραστη της τον οποιο κατηγορει για τα παντα.Ο χαρακτηρας του Neil επλασε την εικονα της δασκαλας του γιου του καθ'εικονα και καθ'ομοιωση της γυναικας του,οπως αντιστοιχα κι αυτη επλασε το ιδιο το κακο που τη στοιχειωνει ("i'm the maker of my own evil" οπως λεει και η ιδια).Τα παντα στο Possesion δειχνουν να εχουν διπλη σημασια.Το τοιχος που χωριζει μια πολη στεκεται αλληγορικα αναμεσα στο ζευγαρι.Οι ιδιοι οι πρωταγωνιστες εχουν δυο οψεις,ενω καθε κουβεντα που ξεστομιζουν εχει διπλη αναγνωση,τοσο για το μικροκοσμο της ταινιας οσο και εξω απ'αυτον.Το ιδιο κανει ολοκληρη η ταινια σε σχεση με τον δημιουργο της και της προθεσεις του.
Λιγο πριν το τελος η δραση κορυφωνεται με εκρηξεις,πυροβολισμους και καταδιωξεις.Το φιναλε ειναι αινιγματικο και καλει το θεατη βγαλει τα δικα του συμπερασματα.Το Possesion ειναι εντονα σουρεαλιστικο,ερωτικο αλλα ταυτοχρονα πολιτικο και θρησκευτικο σε καποια σημεια.Δεν γινεται να τη δεις μια φορα,σε καμια περιπτωση.
Ειχα κολλησει οταν την πρωτοειδα. Μια απο τις ταινιες που εκαναν την Adjani μια απο τις 2 αγαπημενες μου ηθοποιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήποια ειναι η αλλη?
ΑπάντησηΔιαγραφήH Julie Delpy
ΑπάντησηΔιαγραφή