Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Kill List (2011)

   Ένας επαγγελματίας εκτελεστής (Neil Maskell),οχτώ μήνες μετά από μια αποτυχημένη αποστολή στο Κίεβο, αναλαμβάνει έναντι αδράς αμοιβής να διαπράξει τρείς φόνους.Θα αργήσει να αντιληφθεί οτι η αποστολή του είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου.Ο Ben Wheatley υπογράφει τη σκηνοθεσία και συνυπογράφει το σενάριο της πρώτης του ταινίας.
   Κάτι συμβαίνει στο horror είδος τωρα τελευταία.Είναι όλο και πιο πολλες οι ταινίες που στηρίζονται λιγότερο στο shock value και περισσότερο στον εννοιολογικό τρόμο της ίδιας τους της πλοκής.Το Kill List,που ακροβατεί ανάμεσα στις δύο αυτές σχολές, κρύβει μέσα του τη στόφα του παλιού καλού horror και την εκφράζει με ξεχωριστό τρόπο.
   Το ντεμπούτο του B.Wheatley ξεκινάει σαν οικογενειακό δράμα που οπτικά μοιάζει με reality tv.Μια οικογένεια πρώην στρατιωτικών με ένα μικρό γιό,που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μέσα στο επισφαλές οικονομικό κλίμα της εποχής.Η πρώτη πράξη του έργου-με μόνη εξαιρεση μια σκηνή που προοικονομεί το φινάλε της ταινίας-θυμίζει βρετανική σαπουνόπερα.Το περίεργο είναι οτι δεν υπάρχει τίποτα το άσχημο σε αυτή τη πρώτη πράξη.Είναι γρήγορη,σε βάζει στο κλίμα (ή έτσι νομίζεις) ,κάνει τις απαραίτητες συστάσεις με τους ήρωες και εκφράζει την κύρια δραματική ανάγκη του πρωταγωνιστή: να εξασφαλίσει την ευημερία της οικογένειας του.Τιποτα το horror μέχρι εδώ.Τιποτα το horror όμως και για τη συνέχεια.Εκτός απο μερικές δόσεις μυστηρίου και ίσως μια κάποια αλλαγή στο ύφος της αφήγησης,το Kill List κλιμακώνει την πλοκή του περισσότερο σαν ένα σκοτεινό hitman thriller παρά σαν ταινία τρόμου.O τρόμος τελικά θα χτυπήσει το θεατή σα σφυριά στο κεφάλι (spoiler) ακριβώς στο δοξα πατρί της ταινίας, δηλαδή στη μέση της.Και σε αυτό το σημείο το έργο βρίσκει το πραγματικό του εαυτό,κάτι που κάνει τον ανυποψίαστο θεατή να αφήσει τα ποπ κορν και να σφίξει το στομάχι του.Τα κίνητρα του ήρωα θα αλλάξουν καθώς από μισθωμένος φονιάς θα αυτοχριστεί τιμωρός,με το σενάριο (είτε από αστοχία,είτε απο πονηράδα) να μην ξεκαθαρίζει αν οι πράξεις του οδηγούνται από το αίσθημα δικαίου ή απο κάποιου είδους post-traumatic stress που o ήρωας βιώνει.
   Αν κάποιος κρίνει το Kill List επιδερμικά,θα βρεί τη πλοκή της ταινίας επιπόλαιη:ποιοί είναι οι εργοδότες του ήρωα,ποιός ο απώτερος στόχος τους και τι στο διάολο έγινε πέρυσι στο Κίεβο.Στην άλλη όψη του νομίσματος ένα φειδωλό σε στοιχεία σενάριο κάνει το θεατή να αμφισβητεί διαρκώς αυτό που βλέπει,κάτι που ταιριάζει γάντι στα horror thrillers.Το Kill List στήνει μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα την οποία κορυφώνει με ένα φινάλε που δίχασε και προκάλεσε γκρίνιες,όχι λόγω κακής  εκτέλεσης,αλλά μαλλον λόγω της απεχθούς φύσης του.Must see για τους φίλους του είδους.

3 σχόλια:

  1. Βρήκα πολύ εύστοχη την ανάλυση σου. Όντως κάτι τρέχει με το Horror είδος κι αυτή η ταινία είναι μια τρανταχτή απόδειξη. Βέβαια αν και με δίχασε (κυρίως το τέλος του) ωστόσο πρόκειται σίγουρα για μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με τολμηρές και ανανεωτικές προτάσεις για τις ταινίες τρόμου. Κι αυτό είναι, πιστεύω, που έχει την μεγαλύτερη σημασία για εμάς τους φανς των Horror movies. Μακάρι να δούμε κι άλλες τέτοιες.


    2,5/5: Ενδιαφέρουσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ταινια-υβριδιο. Και οτι υβριδικο πρεπει να το αφηνεις να δοκιμαστει λιγο παραπανω απο τα κλασικα ειδη στο χρονο. Προσωπικα, αν και φαν του ειδους, δεν μαρεσε. Αρκετες στιγμες επιασα τον εαυτο μου να μην με κραταει η ταινια, ειχα την αισθηση οτι καπου "εμπαζε".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φιλοι μου για να πω την αλήθεια δεν ειμαι και μεγαλος fan των Horror.Τις περισσότερες φορές τα βρίσκω αφελή.Αυτό όμως με τρόμαξε λίγο,κάτι που είχα να πάθω καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή