O Curtis (Michael Shannon) ένας στοργικός οκογενειάρχης, παρουσιάζει συμπτώματα σχιζοφρένειας,που εκδηλώνονται με τη μορφή δυσοίωνων οραμάτων και ονείρων τα οποία προμηνύουν μια βιβλική καταστροφή.Ο Jeff Nichols υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της δεύτερης ταινίας του.
Όλο και πιο σπάνια συναντά κανείς ταινίες που συνοψίζουν με τέτοια ακρίβεια την εποχή τους,οπως το Take Shelter καταφέρνει να κάνει.Για την εποχή των χρηματοπιστωτικών κρίσεων,των κοινωνικών εξεγέρσεων και των τσαρλατάνων εσχατολόγων που υπόσχονται την Aποκάλυψη εντός του τρέχοντος έτους,δε μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστή ταινία.
O J.Nichols μέσα από μια λιτή και προσγειωμένη αφήγηση χτίζει ένα ζοφερό ψυχολογικό δράμα που καταδεικνύει όλες τις φοβίες της σύγχρονης Αμερικής και οχι μόνο.Η οικονομική δυσπραγία των καιρών μας,η εργασιακή ανασφάλεια,ο φόβος της κλιματικής αλλαγής αλλά και το κοινωνικό στίγμα της ψυχικής νόσου,θα φορτωθούν όλα μαζί πάνω στους ώμους του πρωταγωνιστή.O Μ.Shannon καθηλώνει τον θεατή ερμηνεύοντας έναν ήρωα που ακροβατεί ανάμεσα στην τρέλα και τη λογική, αποδίδωντας την αγωνία και το τρόμο του χωρίς ίχνος υπερβολής και με απαράμιλη φυσικότητα.Ο ήρωας της ταινίας βλέπει τον εαυτό του να παρανοεί κάθε μέρα όλο και περισσότερο, έχοντας πλήρη αίσθηση της κατάστασής του,την οποία και προσπαθεί να την αντιστρέψει.Την ίδια στιγμή ενδίδει στους φόβους του και προετοιμάζεται για μια άνευ προηγουμένου καταστροφή που μόνο αυτός βλέπει.Και όπως κάθε φοβικός άνθρωπος,έτσι κι αυτός αρχίζει να αποτραβιέται από το περιβάλλον του και από την πραγματικότητα, που η ούτως η άλλως θολωμένη κρίση του την έχει διαστρεβλώσει.
Όλο και πιο σπάνια συναντά κανείς ταινίες που συνοψίζουν με τέτοια ακρίβεια την εποχή τους,οπως το Take Shelter καταφέρνει να κάνει.Για την εποχή των χρηματοπιστωτικών κρίσεων,των κοινωνικών εξεγέρσεων και των τσαρλατάνων εσχατολόγων που υπόσχονται την Aποκάλυψη εντός του τρέχοντος έτους,δε μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστή ταινία.
O J.Nichols μέσα από μια λιτή και προσγειωμένη αφήγηση χτίζει ένα ζοφερό ψυχολογικό δράμα που καταδεικνύει όλες τις φοβίες της σύγχρονης Αμερικής και οχι μόνο.Η οικονομική δυσπραγία των καιρών μας,η εργασιακή ανασφάλεια,ο φόβος της κλιματικής αλλαγής αλλά και το κοινωνικό στίγμα της ψυχικής νόσου,θα φορτωθούν όλα μαζί πάνω στους ώμους του πρωταγωνιστή.O Μ.Shannon καθηλώνει τον θεατή ερμηνεύοντας έναν ήρωα που ακροβατεί ανάμεσα στην τρέλα και τη λογική, αποδίδωντας την αγωνία και το τρόμο του χωρίς ίχνος υπερβολής και με απαράμιλη φυσικότητα.Ο ήρωας της ταινίας βλέπει τον εαυτό του να παρανοεί κάθε μέρα όλο και περισσότερο, έχοντας πλήρη αίσθηση της κατάστασής του,την οποία και προσπαθεί να την αντιστρέψει.Την ίδια στιγμή ενδίδει στους φόβους του και προετοιμάζεται για μια άνευ προηγουμένου καταστροφή που μόνο αυτός βλέπει.Και όπως κάθε φοβικός άνθρωπος,έτσι κι αυτός αρχίζει να αποτραβιέται από το περιβάλλον του και από την πραγματικότητα, που η ούτως η άλλως θολωμένη κρίση του την έχει διαστρεβλώσει.
Χωρίς πολλά λόγια: η καλύτερη ανεξάρτητη αμερικάνικη παραγωγή της χρονιάς που μόλις πέρασε.Μιας χρονιάς αρκετά γενναιόδωρης προς το κοινό του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου που μεταξύ αλλων αξιόλογων ταινιών μας χάρισε τα Martha Marcy May Marlene και We Need to Talk About Kevin .O J.Nichols μας χαρίζει ένα εξαιρετικά καλογραμμένο pre-apocalyptic δράμα που αντανακλά τα άγχη και τις φοβίες των καιρών μας.
σιγουρα απο τις ταινιες της χρονιας.αν και λιγο αργο σε ρυθμο,σε αποζημιωνει στο φιναλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ καλος ο Shannon